Czy żyjemy w “naszej erze”?
Nowożytność jako projekt filozoficzny
Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom
doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki,
ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […]
Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego
mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym
prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. […] zaniepokojeni ewentualnymi
turbulencjami nie muszą zapinać pasów – jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie
oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi.
Przewrót kopernikański 2.0
Od autora 7
Czy żyjemy w „naszej erze”? 9
Między prawem i etycznością: moralność jako wspólnota wartości
użytkowej 45
Hegel jako krytyk idei umowy społecznej 65
Umowa formalnie łączy zawierające ją strony, utrwalając zarazem ich faktyczne
rozdzielenie (66); Umowa społeczna konstytuuje społeczeństwo obywatelskie, a nie
państwo czy rodzinę (68); Wyodrębnienie społeczeństwa obywatelskiego sprzyja
uwolnieniu państwa i rodziny od korumpujących je prywatnych interesów (71); Społeczeństwo
obywatelskie jako rodzina ogólna i państwo zewnętrzne (74); Kultywowanie egoistycznych
interesów podważa integralność państwa i rodziny, sprzyja zaś rozwojowi
społeczeństwa obywatelskiego (76); Społeczeństwo obywatelskie nadaje egoistycznej
samorealizacji znaczenie kulturotwórczej pracy nad sobą, która denaturalizuje osobowość
obywateli, wyzwalając ją z wszelkich przyrodzonych zaszłości (79); Społeczeństwo
obywatelskie: kultura jako rzeczywistość moralności (82); Ekonomia polityczna jako
teoretyczna samowiedza społeczeństwa obywatelskiego (84); Społeczeństwo obywatelskie
jako uniwersalna instytucja nowożytnego uspołecznienia (88)
Karol Marks i kryzys kapitalizmu 91
Przewrót kopernikański 2.0 127
Pytanie do Kanta: czy można wyzwolić „widza” ze stagnacji, „każąc mu się
obracać”? (131); Logika transcendentalna: jak krytyczne przeciwstawienie „realnej”
analityki „urojonej” dialektyce przechodzi w ich bezwiedne zespolenie? (145);
Lunocentryzm: urojony przystanek na drodze od geocentryzmu do heliocentryzmu (164); Hegel
metafizycznie przekracza matematyczne przyrodoznawstwo (ze szczególnym uwzględnieniem
matematyki) (173); Przewrót kopernikański 1.0 jest incydentalną woltą w obrębie
kosmologicznego centryzmu; w wersji 2.0 staje się on nieustającą re-wolucją,
uprzystępnioną przez Hegla linearnej formie logiczno-historycznego procesu, w którym
opatrznościową rolę samorealizującej się samowiedzy odgrywa filozofia (191)
Bibliografia 203
Informacje o pierwodrukach 205
206 stron, Format: 15.0x21.0cm, oprawa miękka
