Skąd się bierze lekcja polskiego?
Scenariusze, pomysły, konteksty
Po ponad dwudziestu latach notowania przemyśleń dydaktycznych wykładowczyni
akademicka i nauczycielka nie-akademicka postanowiła zebrać w jednym tomie scenariusze,
pomysły, teksty publikowane w „Polonistyce” oraz „Polonistyce. Innowacjach”.
Konspektów brak. Cała książka, także jej zaczepny tytuł, jest – twórczą, a nawet
prowokacyjną – dyskusją z tradycyjnymi regułami metodyki. Autorka akcentuje rolę
osobowości nauczyciela-polonisty i jego kompetencji nie (tylko) jako dobrze wyedukowanego
dysponenta narzędzi dydaktycznych, lecz przede wszystkim jako fascynującego, uważnego,
wrażliwego pośrednika między światem dziecięcej i młodzieńczej wyobraźni a
literaturą (przede wszystkim – poezją).
Książka składa się z pięciu tematycznie wyodrębnionych części:
1) Interpretacje w liczbie pojedynczej;
2) Temat i (jego) teksty;
3) Porównanie to czasem (jest) dowód;
4) Małe portrety;
5) Polonistka (bywa) recenzentką.
Wskazują one na preferencje naukowe autorki: interpretację, tematologię,
komparatystykę, biografistykę, przygodną kondycję wartościowania. Jednocześnie w
ramie kompozycyjnej książki zaakcentowano predylekcję hermeneutyczną osoby
prowadzącej badania naukowe i równocześnie stale uczącej.
Namysł nad rozpoznawalnymi osobami i tekstami przeplata się w książce z pochyleniem
się nad zapomnianymi, czy też pozostającymi na marginesie szkolnych mód, przyzwyczajeń
i (skostniałego) kanonu. Zapis rzeczywistych lekcji przeplata się z wyobrażeniem czy
projektem. Ujęcia przekrojowe – ze studium detalu. Autentyczny zachwyt sąsiaduje z
trzeźwą diagnozą.
Książkę zaadresowano jak list otwarty: szeroko i jednocześnie bardzo precyzyjnie. Do
nauczycieli szkolnych i akademickich, do bibliotekarzy i doradców metodycznych, do
doktorantów, studentów i maturzystów.
230 stron, Format: 14.4x20.5, oprawa miękka