Język faliski
Książka jest próbą przedstawienia historii, gramatyki i słownictwa języka
latyńskiego plemienia Falisków.
Zamieszkiwało ono obszar zwany w historiografii rzymskiej Ager Faliscus, obejmujący
dolinę Trei, prawobrzeżnego dopływu Tybru na północ od Lacjum. Faliskowie zachowali
na tych terenach niezależność od Etrusków i Rzymian aż do roku 241 p.n.e., kiedy to
zostali ostatecznie podbici przez Rzymian, po czym szybko zasymilowali się z Latynami.
Należący do latyno-faliskiej grupy języków italskich język faliski, był najbliższym
krewnym języka łacińskiego. Najstarsze świadectwa jego użycia pochodzą z VIII wieku
p.n.e. Analiza zachowanych w inskrypcjach tekstów (w sumie ponad 300 poświadczeń,
najczęściej krótkich) wskazuje na daleko idące podobieństwa obu języków. Fonologia,
morfologia, a także zachowane słownictwo pokazują jednak, że język faliski aż do
połowy III wieku p.n.e. rozwijał się niezależnie, a w niektórych aspektach
przedstawia bardziej archaiczny stan niż łacina w najwcześniejszych znanych tekstach.
Dzięki temu jest pomocny w badaniach nad początkami języka łacińskiego i związkami
między językami starożytnej Italii. W zakończeniu autor podejmuje próbę rozwiązania
problemów z formalną klasyfikacją mowy Falisków, wbrew nowszym opiniom opowiadając
się za uznaniem jej za odrębny język.
Bartosz Leszkiewicz
(ur. 1982) – absolwent Wydziału Teologii UKSW oraz
Wydziału Nauk Humanistycznych KUL, doktorant na Wydziale Filologicznym UJ,
przygotowujący pracę poświęconą gramatyce języka łacińskiego w ujęciu
synchronicznym i diachronicznym. Interesuje się również językoznawstwem historycznym
oraz indoeuropeistyką. Kapłan katolicki.
154 strony, Format: 16.5x23.5cm, oprawa miękka