Co jest najważniejsze w seksie – jakie wartości, jaki cel? Prokreacja?
Przyjemność? Miłość? Komunikacja? A może seks to „po prostu seks” i nie ma
potrzeby doszukiwania się w nim żadnego pozaseksualnego sensu.
Co jest normalne w seksie? Czy w ogóle jest coś normalnego lub nienormalnego? Czym zatem
jest perwersja? Co złego albo co dobrego w różnych formach relacji seksualnych: w
małżeństwie, w związkach homoseksualnych, w prostytucji – a nawet w pedofilii,
relacji obarczonej najsilniejszym społecznym potępieniem.
Filozofia seksu, pierwsza tego typu książka w Polsce, bada otwarcie wszystkie te
problemy.
Jest to przegląd najważniejszych koncepcji seksu i seksualnych związków
oraz sposobów ekspresji seksualnej. Autor zwięźle, spokojnie i jak najbardziej
obiektywnie rozważa kontrowersyjne zagadnienia. Z zacięciem prawdziwego racjonalisty
przygląda się po kolei argumentom za i przeciw różnym seksualnym wzorcom. Przytacza
wywody filozofów zajmujących się tą problematyką. Zadaje proste etyczne pytania o
praktyczne konsekwencje, jakie wynikają z danego podejścia do seksu – seksu jako
narzędzia do stworzenia rodziny, do osiągnięcia przyjemności, do porozumiewania się
lub do czystej ekspresji seksualności.
Druga część książki to analizy najważniejszych problematycznych zagadnień:
prostytucji, homoseksualności, pedofilii czy gwałtu. Autor pokazuje, że czas
jednoznacznego bezrefleksyjnego potępienia dla tradycyjnie bulwersujących zjawisk
seksualnych minął. Mamy oczywiście prawo odrzucać w naszym prywatnym życiu różne
przejawy seksualności, ale bądźmy świadomi faktów – dotyczących na przykład
poczucia godności prostytutek lub seksualności dzieci. Igor Primoratz przedstawia te
fakty rzeczowo, racjonalnie, uczciwie, i choć można się nie zgadzać z jego wnioskami,
warto się zapoznać z całą argumentacją.
Igor Primoratz jest profesorem na Uniwersytecie w Melbourne, zajmuje się
etyką teoretyczną i stosowaną oraz antropologią. Ostatnio jego zainteresowanie skupia
się na kwestiach takich jak patriotyzm, etyka wojny i tolerancja. Jest też autorem
książek i artykułów o karze, pedofilii, terroryzmie i nacjonalizmie.
"Jedna ostatnia uwaga na temat feministycznej krytyki prostytucji: pozostaje ona w
sprzeczności z tym, co mówią o swoim zajęciu prostytutki, które organizują się w
walce o swoje prawa. (...) Wraz z rozwojem w ostatnich dwóch dekadach międzynarodowych
ruchów na rzecz praw prostytutek pojawiły się nowe możliwości wyrażania ich
stanowiska na temat zagadnień dotyczących ich pracy i życia. Ten postęp jest
szczególnie znaczący w świetle faktu, że historycznie rzecz ujmując, uczestnicy debat
poświęconych prostytucji oraz sposobowi, w jaki społeczeństwo powinno się nią
zajmować, zazwyczaj przyjmowali protekcjonalną postawę wobec prostytutek. Sądzili, że
wypowiadają się w ich imieniu, nie czyniąc żadnego wyraźnego wysiłku, aby
umożliwić im mówienie własnym głosem. Aktywne politycznie prostytutki za zwyczaj
żywią do nich za to urazę, podobnie jak za pogląd, że ich zawód jest z konieczności
poniżający i nigdy nie jest dobrowolny oraz że ich praca i życie są zawsze
przykładem patologii społecznej. Wedle Statement on Prostitution and Feminism, które
wydano na Drugim Światowym Kongresie Dziwek w 1986 roku, „wiele prostytutek utożsamia
się z wartościami feministycznymi, takimi jak niezależność, autonomia finansowa,
seksualne samookreślenie, osobista siła i kobieca więź”. Zarazem jednak
„prostytutki odrzucają wsparcie, które wymaga od nich porzucenia prostytucji,
sprzeciwiają się traktowaniu ich jako symboli opresyjnych zachowań i domagają się
uznania jako pracownice".
256 stron, A5, oprawa miękka
- 
- 
- 
- 
- 
-