WIĘŻNIOWIE NIEBEZPIECZNI UKRYTY ŚWIAT PENITENCJARNY PRZYBYLIŃSKI S. Księgarnia

W niniejszej książce Autor starał się, po pierwsze, ukazać względnie szerokie perspektywy postępowania penitencjarnego, stosowanego w polskich zakładach karnych, po drugie zaś – i to jest istotą pracy – zaprezentować niszową, jak dotąd, problematykę resocjalizacyjnej pracy z „niebezpiecznymi”, uwzględniając jej aspekty ochronne.

Wprowadzeniem do rozważań teoretycznych dotyczących „niebezpiecznych” jest w każdym podrozdziale niniejszego opracowania w miarę wielopłaszczyznowe i holistyczne spojrzenie na wiele zagadnień i kwestii powiązanych z nimi merytorycznie. Zatem rozpoczynam od ogólnego postrzegania problemu, a następnie przechodzę na poziom szczegółu, starając się kreślić poszczególne już wówczas ramy tematyczne dotyczące kategorii osadzonych „niebezpiecznych”. Nie było to zadanie łatwe, biorąc pod uwagę niedostatek literatury przedmiotu z omawianego zagadnienia.

Spis treści:

Wprowadzenie

Część I. Więźniowie „niebezpieczni” – prezentacja zagadnień

rozdział 1. Więźniowie „niebezpieczni” – kontekst pojęciowy

1.1. Skazany „niebezpieczny” a przestępca „niebezpieczny”
1.2. Tymczasowo aresztowany „niebezpieczny” a skazany „niebezpieczny”
1.3. Osadzeni „niebezpieczni” w perspektywie czasowej (1991–2010)

rozdział 2. Więźniowie „niebezpieczni” – kontekst klasyfikacyjny w aspekcie penitencjarnym

2.1. Klasyfikowanie więźniów – dziejowe ujęcie polskiej myśli penitencjarnej
2.2. Współczesne przesłanki klasyfikowania do więźniów „niebezpiecznych”
2.3. Procedury kwalifikowania, weryfikowania i odwoływania statusu osadzonego „niebezpiecznego”

Rozdział 3. Więźniowie „niebezpieczni” – kontekst instytucjonalny

3.1. Oddziały dla osadzonych „niebezpiecznych” – sens i idea przewodnia
3.2. Zabezpieczenia techniczno-ochronne na specjalnych oddziałach
3.3. Uniformizacja odzieży osadzonych N jako element przyporządkowania, dyscyplinowania i stygmatyzowania

Rozdział 4. Więźniowie „niebezpieczni” – kontekst resocjalizacyjny

4.1. Resocjalizacyjny aspekt kontaktów skazanych „niebezpiecznych” ze światem zewnętrznym
4.2. Znaczenie zajęć sportowych, kulturalno-oświatowych oraz posługi duszpasterskiej w funkcjonowaniu więźniów N
4.3. Istota zatrudnienia i edukacji szkolnej wśród skazanych zakwalifikowanych do „niebezpiecznych”

Rozdział 5. Więźniowie „niebezpieczni” – kontekst problemowy

5.1. Skazani ze statusem N a zjawisko podkultury więziennej
5.2. Samouszkodzenia w środowisku „niebezpiecznych”
5.3. Personel więzienny w pracy ze skazanymi „niebezpiecznymi” – zagrożenia

Część II. Więźniowie „niebezpieczni” – badania własne

rozdział 1. Wybór orientacji metodologicznej

1.1. Paradygmatyczna perspektywa poznawcza
1.2. Przedmiot, cel i problemy badawcze – algorytm poznawczy
1.3. Więzienie jako miejsce eksploracji – dobór próby badawczej Sylwetki skazanych
1.4. Instrumenty zbierania danych w konwencji jakościowej
1.5. Strategia interpretacji materiału badawczego

rozdział 2. Pokrzywdzeni przez wszystkich – Oni mnie uniewinnią na 99% [...]

2.1. Życiowa filozofia przestępcza – [...] miał być obity, a na końcu wyszło na to, że musi być zabity
2.2. Dlaczego tu? Dlaczego na oddziale N? – [...] a ja obciąłem głowę i wyrzuciłem do sadzawki
2.3. Być więźniem „niebezpiecznym” – [...] nie posiadam uczuć wyższych, więc ja nie czuję się winny...

rozdział 3. Maksymalne zawężenie przestrzeni życiowej – [...] tu się wyniszczam, bo nic nie mogę zrobić ze sobą

3.1. Oddziały specjalne dla „niebezpiecznych” – Ja bym te oddziały to w ogóle skasował, bo tutaj się tylko człowiek zasklepia, zamyka i „rdzewieje” nienawiść [...]
3.2. Warunki socjalno-bytowe – [...] moja cela wyglądała praktycznie jak namiastka wolności
3.3. Zabezpieczenia techniczno-ochronne w oddziałach – [...] kamera na kąt, jak idę się wyłamać, wyjszczać, to też, bo musi być, tak jest
3.4. Odzież więzienna – [...] on jest na czerwono, to musi być skurwysyn [...]
3.5. Personel penitencjarny – [...] to są gestapowcy, to nie są ludzie, to są, kurwa, gestapowcy, oni się urodzili o sześćdziesiąt trzy lata za późno

rozdział 4. Krzywe zwierciadło resocjalizacji – czy ktoś wychodzi normalny z więzienia

4.1. Trudne myśli – [...] skończę ze sobą i chuj, pierdolę, nie będę siedział
4.2. Relacje rodzinne – [...] matka mordercy, matka zbrodniarza czy ojciec zbrodniarza. Wytykanie palcami [...]
4.3. Proces resocjalizacji – Resocjalizacja? Muszę to słowo wyśmiać [...] więzienie jest takim światem, gdzie resocjalizacja nie istnieje
4.4. Mglista przyszłość – [...] byłem podejrzany o dziewięć zabójstw, kto mnie przyjmie do pracy

rozdział 5. Z historią życia w tle... – opowieści o trudnym losie i złej przeszłości

5.1. Kamil, 38 lat – Do tej sprawy policjanta teraz mam siedem zarzutów [...] zabójstwo jego mam nieudowodnione, ja miałem alibi, niemal żadnych śladów [...]
5.2. Andrzej, 35 lat – [...] ja nie ukrywam, że ona była w tym pomieszczeniu, ale ją przekazaliśmy innym ludziom i ona została wywieziona za granicę [...]
5.3. Mirosław, 52 lata – [...] stawia nam zarzuty rejonowa prokuratorka o zabójstwo z poćwiartowaniem, bo znaleziono głowę i rękę tylko, w sadzawce [...]
5.4. Emil 25, lat – [...] tylko że nie wziąłem pod uwagę jednego: że te osoby mają to wszystko, ale nie kradną, zarabiają to uczciwą pracą albo dostają od rodziców pieniądze na to, a ja musiałem sobie radzić sam, bo ja od nikogo tych pieniędzy nie dostałem

Konkluzje – wokół dylematów sprawiedliwej kary, procesu resocjalizacji i izolacji – implikacje dla praktyki penitencjarnej

Bibliografia

362 strony, Format: 16.0x23.5cm, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.